Galatasaray 2-2 Karpaty Lviv || Yönetim, Futbolcu, Taraftar...

Yönetim, futbolcu, taraftar... Bugün Karpaty Lviv hepsi ayrı ayrı sınavlar verdi, bana kalırsa hepsi de fena halde çaktı. Ağustos'un 19'unda oynanan bir karşılaşmaya Galatasaray, Kewell ve Neill olmak üzere iki yabancıyla çıkıyorsa (Baros'la üç), geri kalan dokuz (sekiz) yerli oyuncudan yeni olarak sadece Serdar Özkan, Mehmet Batdal ve Ali Turan varsa bunun herhangi bir mazereti yok. Bu sezon başı hazırlık kampı falan değil, ligler başlamış ve transfer döneminin bitimi eli kulağındayken oynanan UEFA Avrupa Ligi play-off turu maçı. Hani akıl alır gibi değil. Bir ton oyuncu gitmiş, bir ton oyuncu gelmiş, en önemli parçaları henüz yolda olan bir takımın böyle bir kadroyla sahaya çıkmaya hakkı yok. Bu da Frank Rijkaard'dan önce yönetimin hanesine yazılır.

Maçta 'o öyle dizildi, bu şöyle oynadı'dan ziyade Galatasaray'ın en temel arızalarını gösteren anlara yani yenilen gollere konsantre olmak gerek. OFK Belgrad maçlarını ve Sivasspor maçını da gözümüzün önüne getirerek bugünkü maçla beraber yenilen toplam 7 golü aklımıza getirelim. Acaba hangisinde Galatasaray savunmasının yerleşim hatalarının ve hamlesizliğinin payı yoktu? Bakın, normal oyun akışı içerisinde gerçekleşecek ters ayak üstünde yakalanma halinden bahsetmiyorum, Galatasaray oyuncuları bariz bir biçimde pozisyon alma becerisinden yoksun ve rakibe öyle boşluklar ve alanlar veriyor ki vasat bir takımın bile bu eksiklerden faydalanıp kaleye inememesine imkan yok. Galatasaray'a gol atmıyorlar, Galatasaray kendi kendine yiyor, net olarak... Daha kaleci Aykut'un başrolünü oynadığı duran top/korner açmazlığına hiç girmedim bakın...

Bu sorunun hücum ayağı zaten savunmadaki problemin de çıkış noktalarından birisi ve temelinde orta sahanın öne çıkıp duvar işlevi görememesinden kaynaklanıyor. Galatasaray, ilk yarıda hiçbir ribaundu alamadı, ne hücumda, ne savunmada. Dönen bütün toplar istisnasız Karpaty oyuncularında kaldı ve bırakın topu almaya çalışmayı, ribaundu alan rakip oyunculara yakın oynayıp onları bozma girişimi bile yoktu Galatasaraylıların. Akıl alır gibi değil. Sanki halı sahanın son 10 dakikasında rakip takım oyundan düşmüşçesine rahat pas yapıp 80 metre engel olmadan kaleye gidiyor adamlar.

Bu iki büyük zaaftan da ötesi, belki de acısı bu takımın istediği zaman bu işleri yapabilmesi! Evet, zaten kişilik bölünmesi geçiren ve omurgalı bir duruş sergilemekten aciz tribünlerin tepkisini çektikleri anda, kazanmak "zorunda" olduklarını hissettikleri anda hepsi ölü toprağını üstlerinden atmasını biliyor. Top oynuyorlar. Rakibi yarı sahasına hapsediyorlar ve dönen topları alıyorlar. Biz o ya da bu diyelim, bu takım olur-olmaz diyelim, hepsi aslında farazi şeyler ve bu dün akşam açıkça görülmüştür.

Benim devre arasındaki maç tahminim 2-2'ydi. Maç psikolojisine bağlı, rakibin de kabullendiği baskılar, normalde Galatasaray'ın beceremediği kaleye yakınlığı sağlar ve becerili ayaklar bu noktadan Galatasaray'a bir şeyler kazandırabilir diye öngörüyordum ama takımın 2-2'lik skoru getiren oyun Galatasaraylılara net olarak hakarettir. En azından benim bu oyunu oynayabilen, bu patlamayı yapabilen takımın yetersizliğini kabullenmem mümkün değil. Rijkaard'ın önemli sorumlulukları olmakla birlikte futbolcuların oynamamaya niyetli olduğuna inanıyorum artık ve bu işin boyutu sandığımızdan vahim. Hiçbir halt oynamayan bu takımın sıkışınca oynayabildiğini görmek daha da kötü. Demek ki problem oyunculardan başlayan, teknik heyete uzanan bir oyun kurgusu ve motivasyon problemine işaret ediyor ve yönetimin bu iki kanat üstünde hiçbir denetimi yok. Başarılı bir devreden sen bunu mu çıkardın derseniz de evet derim. Galatasaray şu noktada aldığı her skoru hak ediyor... Aklını, mantığını, sağduyusunu çoktan yitirmiş tribünleri de dahil olmak üzere. Bir dakika önce takımı 15 bin kişi ıslıklayıp iki dakika geçmeden "Bizler inandık, siz de inanın" diyen "Bu taraftar için oynayın" şeklinde bağıran taraftar. Bırakalım da kendileri için oynasınlar, bu taraftar için değil çünkü ancak bu kadarını hak ediyoruz...

Şu maça dair güzellikle hatırlanacak ilk isim Harry Kewell'dı şüphesiz. Bence kim gelirse gelsin, sakatlanmadığı sürece bu takımda banko oynayacak üç-dört adamdan biridir. Onu çok sevdiğimiz bir figür olduğu için değil saha içindeki işlevi için takımda tutma gerekliliği üstüne birkaç yazı yazmıştım, şu akıl kıtlığında çok daha kritik bir rolde olduğunu bir kez daha gördük. Aman nazar değmesin. Bizi şu takıma bağlayan kaç kişi kaldı ki? Galatasaraylı Kewell...