Galatasaray'ın Bitmeyen Transferi: Nasıl Yapılıyor, Yapılmalı?

Galatasaray, sezonu Nisan ayında kapattığında yönetimden ve teknik heyetten gelecek sezona dair gelen açıklamaların hepsinde bir ortak nokta varsa bu da orta sahanın ortasına topla arası iyi olan, pasör, aynı zamanda sert bir oyuncu alınacağıydı. Zaten takımın net ihtiyacı neydi derseniz Galatasaray'ı düzenli izleyenlerin çok büyük bir bölümü bize buna benzer bir tanım verecektir. Hazırlık dönemini kapatarak resmen lig maratonuna bugün itibariyle başlayan Galatasaray, iki yabancı, beş yerli oyuncu almış ve bu oyuncuların hiçbiri takımın en temel ihtiyacına yönelik olmamışsa buradaki temel problem organizasyonsuzluktur...

Bu transferi iki aşamalı incelemek lazım aslında. İlki Nisan'dan bu yana yaşanan süreç, ikincisi ise bu sürecin de dahil olduğu, Galatasaray'ın genel transfer politikası ve yapısına dair...

Galatasaray'ın dört aydır orta saha oyuncusu kovaladığı süreçte anılan ilk isimler Stephen Ireland ve Yohan Cabaye'ydi. Birisi daha önce Elano ve Jo transferinin gerçekleştiği Manchester City, ikincisi Fransa'da Lyon'la beraber bağlantı olan kulüplerden biri Lille'de oynuyor. Manchester kaynaklı transferlerle Zahavi ilgileniyor diye biliyorum, Galatasaray'la adı geçen oyuncularla teması da o kuruyor. Yani ortada bir araştırmadan ziyade menajerler vasıtasıyla Galatasaray'a gelmeyi kabul edecek, piyasası ve ismi olan oyunculardan mümkün olan en iyisini almak üzerine kurulu sistem. Adnan Sezgin ya da Haldun Üstünel ya da bir başkası... İsimlerden değil, Galatasaray'ın son yıllardaki eğiliminden söz ediyorum.

Bu oyuncular getirilemedikten sonra gündeme gelen isimlerden de Benoit Cheyrou'yu kenara ayırmak gerek. Yeni transfer Lorik Cana'nın tavsiyesiyle, ki onun transferinin de 10 gün içinde gelişip bittiğini biliyoruz, Cheyrou'ya talip olunması ilk bakışta kabul edilebilir dursa da uzun süredir bu transferi kovalayan, organize bir kulübün asla yapmayacağı bir hareket.

Transfer döneminin sürüklediği yere gitmek ihtiyaçlar değil piyasanın getirdikleriyle sezona devam etmek olur ki kabul edelim, isimlerini tek tek çok beğendiğimiz, Galatasaray'ın 2001'den bu yana hiçbir transfer döneminden tatminkar ayrılmamış taraftarını çok mutlu eden oyuncular da benzer yöntemlerle getirilmişlerdi. Şubat 2009'da Skibbe dönemi sonlandıktan hemen sonra yazdığım "Yapılanma Yanlışları & Yerliler" başlıklı yazıda (Yapılanma kelimesini ilk Serdar Özkan'da kullanmadık yani) kısmen de olsa değinmiştim benzer bir noktaya. Tek tek bakılınca iyi diyebileceğimiz isimler bir bütüne hizmet etmeyince transfer de anlamını yitiriyor, yan etkileri sanıldığından daha büyük oluyor. Performansa ve profile göre değil isim üzerinden tanımlanıyor transfer. Tümden geliniyor ve en büyük yanlış burada yapılıyor.

Hadi bu sezonu kenara atalım, bu seneki değişime özel bir durum diyelim. Sırf bu orta saha sorunu üzerinden gitsek bile 2002'den bu yana, hadi transfer bütçelerinin daha esnek hale geldiği 2007'den bu yana geçirilen üç ana, üç ara transfer döneminde Galatasaray'ın buraya ürettiği çözüm nedir? Her seferinde Tobias Linderoth'a güvenmek mi? Linderoth gönderildikten sonra dahi yapılan beş yabancı transferinden hiçbirinin ihtiyaç duyulan profile uymaması mı? İşte bu isimlerden ziyade kulüpte bir 'transfer aklının', bir başka deyişle organizasyonun mevcut olmadığına işaret eder.

Bu durumu aşmanın en basit ve temel çözümü aslında Galatasaray'la özdeşleşmiş, çoğu zaman da olumsuz çağrışımlar yapan "Galatasaray'da transfer bitmez" sözünü hakkıyla uygulayabilmek. Scout sistemi deyince birçok kişiyi afakanlar basar, "Türkiye'de olmaz o hacı" sesleri yükselir ama çözüm bu ve bu araştırma işini beceremiyorsanız paranız da olsa istediğiniz kadroyu kuramıyorsunuz. Kimseden Arsenal, Porto, Lyon gibi bu işin en üst düzey modellemelerini kusursuz uygulamasını bekleyen yok. Galatasaray Copacabana plajında ya da Ümit Burnu'nda, o da olmadı Pekin'deki bir halı saha maçında oyuncu izlesin demiyoruz. Bu işi asgari düzeyde yapabilmenin yolu belli: milli takımlar.

Hazır oyuncu aranıyorsa A milli takımda forma bulmak en önemli referanslardan birisi, Kolombiya'da da, Kamboçya'da da her yeri taramadan o ülkenin en başarılı oyuncularını A milli ve genç milli takımlara bakarak anlayabilirsiniz. Artık devir değişti, biraz donanımlı ve bu konulara ilgili bir taraftar dahi internet üzerinden 15 yaşından profesyonel düzeye kadar kıta ve dünya çapındaki tüm turnuvaları takip edebiliyor. Çok zor bir şey değil. Dünya Kupası'nda Gana'dan oyuncuyu sadece Galatasaray yöneticileri değil ekran başındaki milyarlar da görebiliyor.

Yakın zamanda U17 ve U20 düzeyinde dünya şampiyonları düzenlendi. Bütün takımları demiyorum, sadece final oynayan ekipleri dahi takip eden bir kulüp olmuş mu Türkiye'de? Bunu geçtim, Afrika Kupası'nı dahi izleyen var mı? Sadece bu işe bakacak, görüşüne ve bilgisine güvenilen, 5, en fazla 10 kişi bu turnuvalara gitse ve gelen raporlara göre yıl içinde bu oyuncuların takibi yapılsa inanın çok ama çok şeyler değişir. Galatasaray, alışveriş merkezlerinin en pahalı vitrinlerinde yer alan "sezon sonu" ürünlerini alıp daha orta halli bir semtin en iyi dükkanında dahi olsa parlatamaz, değerlendiremez.

Menajerlerin elindeki 10-15 kişilik listelerle koskoca transfer sezonunu öldüren, ihtiyacını göremeyen, geçmişin aksine "Paramız az" gibi bir züğürt tesellisine de girmeden sezon başına 10 milyon avrodan aşağı harcama yapmayan, her yıl maaş bütçesini artıran bir takımken bakkal zihniyetiyle yönetme devri sona ermeli. Fenerbahçe ya da Beşiktaş ya da X bir kulübün aynı şekilde yönetilmesi bir şeyi değiştirmez, aksine Galatasaray'a bir adım öne geçme fırsatı verir. Yeni stadyum da yükselirken önemli bir ivme yakalayacağı kesin olan bir takımın acemi ve ilkel yöntemlerle transfer yapmaya devam etmemesi gerekiyor. İstersek orta sahaya Steven Gerrard'ı getirelim, görünen köy de, kılavuz da bu.

Bunun dışında ülke için konjonktürün de araştırmaya ve genç yabancı aramaya teşvik ettiğini, Bank Asya 1.Lig ve A2 Ligi'nin statüleriyle Süper Lig takımlarına müthiş bir kapı aralandığını da yazmak niyetindeyim, bu kapıdan da içeri adımını atabilmiş hiçbir kulübün olmamasını da hayretle karşılıyorum. Yakın zamanda bunun üzerine de konuşuruz...