Türkiye 4-2 Estonya || Şimdi Final Zamanı...

Klasik bir milli takım iç saha maçı. Maçın başında yenilen basit ve anlamsız bir gol ve başlayan stres dolu dakikalar. Neyseki bu sefer biraz daha erken oyuna müdahil olup devreye önde girmeyi başardık. Bunda Arda Turan önderliğindeki hücum hattının başarılı performansının payı büyüktü. 1-0'dan sonra gerçekten çok büyük efor sarfettiler ve tempo yaptılar. Gollerin gelmesi bu anlamda da önemliydi çünkü o tempoda golü bulamasak bugün Servet dışında çok verimsiz oynayan defans hattına daha fazla yük binecek ve galibiyet zora girecekti. Beraberlik dahi Dünya Kupasını evde izlemek demek şu saatten sonra.

----------Volkan-----------
Gönül--Zan--Servet--Balta
----------------------------
Kazım--Hamit--Emre--Arda
-----------Tuncay----------
-----------Sercan-----------

Takım kadrosu ve dizilişi Türkiye'nin elindeki alternatiflerin en iyisi. En önemli değişiklik forvette Sercan Yıldırım'ın oynamasıydı ki bunun takıma artı bir değer olarak döndüğünü rahatlıkla söyleyebiliriz. Ben Nihat'ın da Semih'in de önüne yazarım şu Sercan'ı, oyuncu tipi olarak da oynadığımız oyuna çok yatkın bir stili var. Top alışverişinde takımla uyumunu tamamladığında bu takımın değişmez santraforu olabilir. Uzun yıllardır bu kadar seri, bu kadar iyi top süren bir forvet yoktu. Ön bölgede değişkenlik sağlayabilmesi açısından bu çok çok iyi bir haber milli takım adına. Gol vuruşları bakımından da diğer alternatiflerden daha aşağı bir isim değil Sercan.

Ligin zirve takımlarından birinde oynamayan, 19 yaşındaki bir forvet oyuncusunun milli takımda ilk 11 çıkacağını bana 2 sene önce söyleseler baya bir gülerdim herhalde, bizim futbol kültürümüzle pek bağdaşmayan, sıradışı bir olay çünkü. Milli takımın ana santraforu Semih Şentürk 26 yaşında olmasına rağmen hala bir türlü güvenilemediği için yedek kulübesinde oturuyor bu ülkede. Sercan'ın çıkışı bu sebeple çok ama çok önemli. Fatih Terim'in en iyi yaptığı işlerden biridir bu tip oyuncuların arkasında durabilmek, Sercan'da da bu duruşu göstereceğini düşünüyorum. Henüz milli takımda beklenen verimi alamadığımız Mevlüt de kulüp ortalamasını yakaladığında arkamıza bakmayacağımız, genç bir hücum hattımız olacak.

Günün en önemli ismi Arda Turan'a dönelim. Sorumluluk almasıyla, kararlılığıyla tam bir lider rolüne büründü milli takımda. Galatasaray'da da bu baskınlığını hissediyoruz ama milli takımda bu kadar öne çıkmamıştı şimdiye kadar. Tuncay Şanlı gibi, Hamit Altıntop gibi adamların olduğu bir takımın tartışmasız maestrosuydu Arda, Frank Rijkaard döneminde yaptığı atılımı milli takıma da yansıtabilmesi çok önemli. Bu liderliği takıma dengeli bir hücum seçeneği kazandırmış aynı zamanda, herkes rolünü biliyor ve iyi uyguluyordu bugün sahada. Johan Cruyff'un 14 numaralı forması da üzerinde daha başka duruyordu bugün.

Yalnız bugünkü rolünde Galatasaray'dakinden biraz farklıydı, onun tespitini de yapmamız gerek. Dörtlü orta sahanın kanatlarından oyunu kontrol eden rol, benim 'Arda Turan: Iniesta mı, Messi mi?' yazımın ana fikrini oluşturuyordu. Ben Arda Turan bu rolde en verimli performansını verdiğine inanıyorum ancak Galatasaray'ın sisteminde böyle bir rol yok ve elindeki kadro yapısıyla da olmamalı hakikaten. Yine de bu özelliklerinin paslanmadığını, Rijkaard döneminde yeni rolüne sağladığı uyumun temel pozisyon bilincine katkı sağladığını gördük. Umarım Bosna maçında da aynı istekte ve bilinçte bir Arda Turan izleriz zira bayağı bir ihtiyacımız olacak kendisine.

Arda ve Sercan hakkında konuştuk şimdiye kadar ama onlar kadar başarılı bir iş çıkaran Tuncay Şanlı ve Emre Belözoğlu'nu es geçmemeliyiz. Tuncay Şanlı'ya Stoke City transferi sonrası çok laf edildi ama saf bir Premier Lig oyuncusuna dönüşmüş olduğunu bugün gözlerimizle gördük. Türkiye'ye dönse çok üzülürdüm açıkçası. Top onun ayağına değdiği an başka bir görüntü geliyor gözünüzün önüne. Savrukluğunu da fazlasıyla törpülemiş, enerjisini çok doğru kullanan, futbol zekasını bir adım öteye taşımış bir Tuncay Şanlı gördüm. Emre Belözoğlu'nun milli takımdaki kimliğini zaten biliyoruz, Fatih Terim'in onun üzerindeki etkisini de. Hedef maçların adamı olduğunu bir kez daha ortaya koydu. Norveç maçını hatırlattı bana.

Tabii şuursuzca övgüler dizerken gözümüzün önündeki problemleri de görmezlikten gelmemek lazım. Özellikle defans hattındaki arıza beklediğimden büyük oldu. Hakan Balta'nın iki haftadır süren formsuzluğu ve antremansızlığı standardının altında bir Hakan Balta izlememize yol açtı bu maçta. Gerçi spikerin gereksiz "İspanya maçında golü yediren adam" vurgusunu da hak etmediğini düşünüyorum, o golün sorumlusu arkasına atılan yüksek topta müdahele edemeyen Hakan değil, onu 2ye 1 bırakan diğer defans oyuncuları, dolayısıyla disiplinsizlikti. Milli takımın en güvenilir oyuncularından biri gözüyle bakılan Gökhan Gönül de çok silikti bugün, kendi standardından en uzak isimdi açık ara. Sabri Sarıoğlu uzun süre sonra tekrar disipline edilebilmişken ve gerçekten formdayken kenarda beklemesi de ironik oldu. Gökhan Zan'a çok yükleniliyor ama bu adam sakatlıktan yeni çıkmış bir oyuncu, onu oynatmak tamamen Fatih Terim'in sorumluluğundadır bana göre. Hatta görüldü ki sakatlıktan da tam olarak çıkmış sayılmaz, bu riske gerçekten çok mu gerek vardı demekten alamıyorum kendimi.Kısacası girişte de söylediğimiz gibi klasik bir Türk milli takımı maçını geride bıraktık. Bugün programda Dünya Kupasına gitmenin zor olduğunu düşündüğümü söylesem de adım adım gitmeyi başarabilirsek zor olmasına rağmen imkansız değil play-off bileti. Bunun için de Estonya'yı aradan çıkarıp ilk final maçımıza çıkmaya hak kazanmak gerekiyordu. Önümüzde yeni bir Norveç maçı var artık, aynı başarıyı Bosna karşısında da göstermek zorundayız. Şimdi final zamanı...